भुवन डाँगी,रोल्पा । हाल साउदी ।

एकातिर कोरोनाको डर , कम्पनीमा १२ घण्टाको काम । साउदीमा यो अप्ठेरो परिस्थितीमा भगवान भरोसामा चलिरहेको छ, जिन्दगी । यो दुःखमा पनि जोखिम मोलेरै काममा खट्नु पर्छ ।

मेरो घर रोल्पा हो । गाउँघर र देश छाडेर परदेश लागेको पनि चार वर्ष भयो । रियाद जोन अन्तर्गत आल खर्ज रफाय भन्ने यरियामा मार्बल कम्पनीमा काम गर्छु । साउदीमा अहिले खाडीका अरु देशको तुलनामा कोरोना सङ्क्रमितको सँख्या बढिरहेको छ ।

तर पनि यहाँ कार्यररत श्रमिकमा भने सङ्क्रमण भएको सुनिएको छैन । त्यसैले पनि मन ढुक्क छ । साउदीमा पनि कर्फ्यु छ । मुख्य सहरहरु लकडाउनजस्तै छ । 

गाडी, बस, रेल, जहाज उडेका छैनन् । तर हाम्रो कम्पनीले भने अहिले पनि १२ घण्टा काम लगाइरहेको छ । यो जबर्जस्ती जस्तै हो । बिहान ६ बजेदेखि बेलुकी ६ बजेसम्म नै काम गर्नु परेको छ । यो सङ्क्रमणको बेला के को सुरक्षा सतर्कता भनेजस्तै छ ।

बस्ने ठाउँ र काम गर्ने ठाउँ टाढा भएकाले पनि हामी ८ घण्टा मात्र काम गर्छौं भन्दा पनि कम्पनीले दिएको छैन । कम्पनीको नियम अनुसार भन्नु कि खै के हामीलाई जबर्जस्ती नै १२ घण्टा काम लगाएको छ ।

संसार नै दुःखमा डुबेको बेला आफूलाई काममा हात पनि नलाग्ने रहेछ । अब जे होला, परदेशमा आफ्नो भेष चल्दैन । दिन र काम भगवान भरोसामा चलिरहेको छ । नेपालमा लकडाउन छ ।

नेपालजस्तै अहिले संसारकाभरीमा मान्छेहरु कोरोनाको जोखिमबाट बच्न घरघरमै बसिरहेका छन् । यस्तो बेला १२ घण्टे ड्युटी । नेपालमा बाहिर नहिँड भन्दा पनि मानिसहरु लकडाउन हेर्न निस्केका छन् । आफूलाई भने यहाँ कम्पनीले यो बेला जोखिममा काम नलगाई घरमै बस भने नि हुन्थ्यो जस्तो भएको छ ।

तर के गर्नु डरैडरमा काम गर्नु परिरहेको छ । मैले घरमै बसेर सुरक्षित हुन नपाए पनि नेपालमा हुने र यहीँ साउदीमा कार्यरत सबैलाई घरमै बस्नुहोस् र सुरक्षित हुनुहोस् भन्न चाहन्छु ।